ΠΑΙΔΙΚΟ ΑΣΘΜΑ ΚΑΙ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ
Περίπου το 80% του άσθματος αρχίζει στην παιδική ηλικία, το 34% στον πρώτο χρόνο ζωής, το 50% μέχρι το 2ο χρόνο ζωής και το 80% μέχρι τον 5ο - 7ο χρόνο ζωής. Είναι πιο συχνό στα αγόρια αρχικά αλλά στην εφηβεία η συχνότητα είναι ίδια και στα δύο φύλα.
Από μελέτες που έχουν γίνει σε όλο τον κόσμο, υπολογίζεται ότι τα τελευταία 25 χρόνια αυξάνονται οι αλλεργικές παθήσεις κατά 30-40%. Στην Ελλάδα 1 στα 10 παιδιά πάσχει από παιδικό άσθμα, ενώ στους ενήλικες είναι περίπου 4,5-6%, με συνεχή άνοδο.
Περίπου 60% των παιδιών με έκζεμα αναπτύσσουν άσθμα, αλλεργική ρινίτιδα ή άλλο ατοπικό νόσημα και περίπου 10% των παιδιών με αλλεργική ρινίτιδα προχωρούν στην ανάπτυξη χρόνιου αλλεργικού άσθματος.
Οι κύριοι παράγοντες του άσθματος ως προδιάθεση, είναι η κληρονομικότητα, και το κάπνισμα των γονέων και κυρίως της μητέρας.
Τα κυρίαρχα συμπτώματα είναι η δύσκολη ασθματική αναπνοή και η δύσπνοια.
Στη βρεφική ηλικία, εκδηλώνεται με συρίττουσα αναπνοή και ιογενή λοίμωξη, επίμονο ξηρό βήχα, που χειροτερεύει τη νύχτα. Κάποιες φορές μπορεί να υπάρξει χρόνια δύσκολη συρίττουσα αναπνοή σε παιδιά παχύσαρκα κυρίως.
Στην προσχολική και σχολική ηλικία, συνήθως εκδηλώνονται με κρίση άσθματος με έντονο ξηρό βήχα.
Σε μεγαλύτερα παιδιά οι κρίσεις είναι επίσης οι γνωστές κρίσεις άσθματος.
Στην εφηβική ηλικία υπάρχει ύφεση των συμπτωμάτων του άσθματος.
Αντιμετώπιση άσθματος
Με την συμβατική ιατρική το άσθμα αντιμετωπίζεται συμπτωματικά, με τη χορήγηση εισπνεόμενων (διεγερτών ή κορτικοστεροειδών), τα οποία δρούν ανακουφιστικά και όχι θεραπευτικά.
Με την Ομοιοπαθητική, μετά από εκτενή λήψη του ιστορικού, όπως και σε κάθε περίπτωση και περιστατικό, ο Ομοιοπαθητικός θα βγάλει το ενδεδειγμένο ομοιοπαθητικό φάρμακο το οποίο καλύπτει την κλινική εικόνα και συμπτώματα σε όλα τα επίπεδα. Καλό και σοφό είναι όλοι όσοι υποφέρουν από άσθμα να κάνουν σταθερά τη θεραπεία τους όλο το χρόνο και όχι μόνο όταν εκδηλωθεί κάποια κρίση άσθματος. Έτσι ενισχύεται το ανοσοποιητικό και υπάρχουν καλύτερα αποτελέσματα. Η θεραπεία με την ομοιοπαθητική για το άσθμα έχει πολύ καλά αποτελέσματα αν ο ασθενης ακολουθεί τις οδηγίες και τη θεραπεία του και αν δεν έχει καταπιέσει τον οργανισμό του με πολλά χημικά φάρμακα, όπως συμβαίνει συνήθως. Παρ' όλα αυτά, συμβαίνει και σε κάποιους ασθενείς, οι οποίοι έχουν κάνει χρήση από την παιδική τους ηλικία εισπνεόμενα επι σειρά ετών, η έκβαση της θεραπείας να είναι πολύ καλή και σταθερή. Με την πάροδο του χρόνου και με την ομοιοπαθητική φροντίδα και υποστήριξη, ο οργανισμός μαθαίνει να αντιδρά θετικά στις κρίσεις του άσθματος, οι οποίες προχωρώντας η θεραπεία, γίνονται ηπιότερες και συμβαίνουν σε αραιά διαστήματα.
Δάφνη Βάγια Βακάλη
ADHD – ΔΕΠ-Υ - Από τη Δάφνη Βάγια Βακάλη Ομοιοπαθητικός
Η ADHD διαγιγνώσκεται αποκλειστικά βάσει υποκειμενικών, κλινικών και αυτοαξιολόγησης ή γονικών μέτρων που συχνά είναι αναξιόπιστα, οδηγώντας σε διαγνωστική μεταβλητότητα μεταξύ κλινικών, πολιτισμών και χωρών. Η ευαισθησία της ταξινόμησης των παιδιών ADHD με κλινικά μέτρα βάσει των κριτηρίων DSM-5, που είναι το χρυσό πρότυπο συμπεριφοράς για τη διάγνωση ADHD, έχει αποδειχθεί ότι είναι 70-90%, επομένως οι εσφαλμένες διαγνώσεις είναι περίπου 10-30%.
Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής / Υπερκινητικότητας επηρεάζει το 5-12% των παιδιών ηλικίας σχολικής ηλικίας. Περίπου 8-10% αγόρια και 3-4% κορίτσια κάτω των 18 ετών έχουν ADHD.
Μια μελέτη που ξεκίνησε το 1992 στο King’s College (London), εν συντομία λέγεται «ERA» και ιδρύθηκε από τον καθηγητή Sir Michael Rutter, ο οποίος εδρεύει στο Κέντρο Κοινωνικής, Γενετικής και Αναπτυξιακής Ψυχιατρικής (SGDP) στο King's College του Λονδίνου και τώρα εποπτεύεται από τον καθηγητή Sonuga-Barke λέει:
«Παιδιά υιοθετημένα από Αγγλία και Ρουμανία, όπου διεξήχθη η έρευνα, έδειξαν ότι τα συμπτώματα ADHD που είχαν στην παιδική ηλικία και μεγαλώνοντας σε ορφανοτροφείο, στην ενήλικη ζωή τους παρέμειναν κατά το μεγαλύτερο ποσοστό σε αυτά τα παιδιά. Πιο συγκεκριμένα, περιλαμβάνουν αυξημένα επίπεδα ADHD, σε αυτά τα παιδιά, γνωστό ως Disinhibited Engagement Disorder, Autism Spectrum Disorder και, πιο πρόσφατα, συναισθηματικά προβλήματα (άγχος / κατάθλιψη). Πρέπει να επισημανθεί ότι όλα αυτά είναι στο πλαίσιο της εξαιρετικής φροντίδας από τις οικογένειές τους μετά την υιοθεσία, και αυτά τα προβλήματα ξεκινούν αφού έχουν περάσει 6 μήνες ή περισσότερο στα ιδρύματα.
Οι Νευροεπιστήμονες υποστηρίζουν ότι τα παιδιά με ΔΕΠΥ μπορεί να δυσκολεύονται να ελέγξουν την συμπεριφορά τους εξαιτίας μιας δομικής έλλειψης, όπου ορισμένες νευρωνικές συνδέσεις στον εγκέφαλο δεν λειτουργούν σωστά, για αυτό δεν μπορούν να επεξεργαστούν το ίδιο εύκολα απλές εργασίες που προτείνονται στην τάξη ή το σπίτι.
Τα παιδιά που εκδηλώνουν ΔΕΠΥ επισημαίνονται ως τα «αποδιοργανωτικά» και "άτακτα' παιδιά στην τάξη. Οι γονείς επίσης, πολύ συχνά αισθάνονται ότι έχουν κάνει κάτι λάθος.
Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν απροσεξία (αδυνατούν να συγκεντρωθούν για πολύ ώρα ή να ολοκληρώσουν μια εργασία), υπερκινητικότητα, παρορμητικότητα (μιλώντας ή ενεργώντας χωρίς να σκέφτονται τις συνέπειες).
Το περιβάλλον του σχολείου δεν είναι πάντα φιλικό για αυτά τα παιδιά, που είναι 'στιγματισμένα', και προσωπικά πιστεύω πως δεν υπάρχει η γνώση και κατάρτιση για να αντιμετωπίσουν αυτά τα παιδιά. Θεωρούνται επιλήψιμα, όμως είναι ιδιαιτέρως έξυπνα και χαρισματικά, απλά δυσκολεύονται να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους, την προσοχή τους στην τάξη ή σε κάτι που απαιτεί συγκέντρωση, αλλά και η παρορμητικότητά τους είναι εκτός ελέγχου συχνά.
Η ιατρική έρευνα επικεντρώνεται στους γενετικούς παράγοντες και τις «χημικές ανισορροπίες» στον εγκέφαλο. Οι υποστηρικτές αυτής της άποψης υποστηρίζουν ότι δεν είναι «φυσικό» για τα παιδιά να κάθονται ακίνητα και να επικεντρώσουν την προσοχή τους στους τρόπους που απαιτούν στο σχολείο. Δεν είναι εύκολο για κανένα παιδί θα έλεγα, να κάθεται ακίνητο στην τάξη και θα ήταν ωφελιμότερο αν στην εκπαίδευση υπήρχαν διαφορετικοί τρόποι μάθησης.
Η θεραπεία για ADHD συχνά περιλαμβάνει συνταγογραφούμενα διεγερτικά φάρμακα όπως Ritalin, Dexedrine, Strattera, Adderall και άλλα. Τα φάρμακα τείνουν να «δουλεύουν» επειδή ανακουφίζουν κάποια από τα συμπτώματα το πρώτο διάστημα της θεραπείας. Επίσης, δεν θεραπεύουν τις πρωταρχικές αιτίες της νόσου, και για το 20-30% των παιδιών δεν δουλεύουν καθόλου.
Οι ανεπιθύμητες ενέργειες φαρμάκου για ADHD όπως το Ritalin, περιλαμβάνουν αϋπνία, μειωμένη όρεξη, ανησυχία, άγχος, τρόμο, πονοκέφαλο, αλλεργικές αντιδράσεις, ζάλη, κοιλιακή δυσφορία, καρδιακή αρρυθμία, αυξημένη αρτηριακή πίεση και ακόμη ψύχωση (συμπεριλαμβανομένης της ψευδαίσθησης). Εργαστηριακές μελέτες και μελέτες σε ζώα υποδεικνύουν ότι οι μακροπρόθεσμες επιδράσεις του Ritalin περιλαμβάνουν μειωμένη ροή του εγκεφαλικού αίματος, μόνιμη απώλεια εγκεφαλικού ιστού και αυξημένα ποσοστά κατάθλιψης και άγχους στην ενηλικίωση.
Για τους γονείς που θέλουν να δοκιμάσουν μια φυσική θεραπεία για τη ΔΕΠΥ, η ομοιοπαθητική θεραπεία μπορεί να βοηθήσει και στα συμπτώματα, όπως έλλειψη προσοχής ή υπερκινητικότητα, αλλά και μακροπρόθεσμα στην ουσιαστική θεραπεία.
Όπως σε όλες τις περιπτώσεις, έτσι και εδώ, ο Ομοιοπαθητικός δρα ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΜΕΝΑ για την κάθε περίπτωση και άτομο, χορηγώντας το όμοιο το οποίο καλύπτει την ΟΛΙΚΗ εικόνα συμπτωμάτων σε όλα τα επίπεδα.
Προσωπικά έχω αντιμετωπίσει ΔΕΠΥ στον πρώτο μου γυιό, αρκετά χρόνια πριν, όπου η μόνη θεραπεία που πήρε ήταν Ομοιοπαθητική! Αυτή τη στιγμή αρκετά παιδιά που επίσης έχω παρακολουθήσει και παρακολουθώ με την ομοιοπαθητική θεραπεία αντέδρασαν και αντιδρούν ΑΜΕΣΑ και προχωρά γρήγορα και ομαλά η θεραπεία τους σε όλα τα επίπεδα. Αυτό είναι καθησυχαστικό και για τα παιδιά και για τους γονείς, οι οποίοι ζουν στιγμές εξάντλησης και ανασφάλειας ή και τρόμου κάποιες φορές, για το τι πρόκειται να συμβεί στο παιδί τους.
Στο King's College (London), όπου παρακολούθησα ένα course για ADHD, αυτό που συστήνονταν για τέτοια παιδιά αλλά και ενήλικες, ήταν τα γνωστά χημικά φάρμακα που προείπα παραπάνω.
Επίσης, συχνά λέγεται πως τέτοια παιδιά καταλήγουν στην ενήλικη ζωή τους με σχέσεις διαταραγμένες είτε σε επαγγελματικό είτε σε προσωπικό επίπεδα, ή φαίνεται να κάνουν χρήση ουσιών, όπως και μεγάλο ποσοστό ατόμων που είναι έγκλειστοι σε φυλακές είναι άτομα με ΔΕΠΥ ως παιδιά ή και στην ενήλικη ζωή τους. Αυτό, θεωρώ πως είναι τουλάχιστον ακραίο, επικίνδυνο, υπερβολικό και αφύσικο, όταν κάθε άτομο και ψυχή είναι διαφορετική. Είναι οι γνωστές ΤΑΜΠΕΛΕΣ που εύκολα βάζουν είτε σε Κολλέγια, είτε σε έρευνες, με τη γνωστή υπευθυνότητα και σιγουριά!
Ο γυιός μου αντέδρασε ΑΜΕΣΑ στην Ομοιοπαθητική, αλλάζοντας κατά μεγάλο ποσοστό τους επόμενους 3 μήνες και σταδιακά τον πρώτο χρόνο έφτασε στο 100% αλλαγής συμπεριφοράς, χωρίς κανένα χημικό φάρμακο, όπου ΄έπρεπε΄ να πάρει για να βοηθηθεί. Σταμάτησε να κάνει θεραπεία 3 χρόνια μετά, και έως τώρα (10 χρόνια μετά - 2022), το μόνο που κάνω είναι να του δίνω το ιδιοσυγκρασιακό του όπως λέμε στην Ομοιοπαθητική, 1-2 φορές το πολύ το χρόνο, σύνολο 1-2 caps το χρόνο.
Παιδιά που έχω την τιμή και την τύχη να παρακολουθώ επίσης με ΔΕΠΥ, είχαν ΑΜΕΣΗ διαφορά και έως τώρα πάνε θαυμάσια. Υπάρχει το κατεστημένο που επιμένει πως η Ομοιοπαθητική δεν βοηθά παιδιά με ΔΕΠΥ. Έχω να απαντήσω πως υπάρχουν έρευνες σε παιδιά με ΔΕΠΥ που λένε ότι η Ομοιοπαθητική βοηθάει ΚΑΙ τέτοια παιδιά.
Προτείνω λοιπόν, ως μητέρα εν πρώτης, και ύστερα ως Ομοιοπαθητικός, να ψάχνετε ΠΑΝΤΟΤΕ όλες τις παραμέτρους και με σοφία, διάκριση και εμπιστοσύνη να αποφασίζετε ΕΣΕΙΣ για το μέλλον του παιδιού σας.
Κάθε παιδί είναι μοναδικό και εντέλει, ας είστε αυτοί που θα κάνουν τη διαφορά!
Δάφνη Βάγια Βακάλη
Ομοιοπαθητικός (πιστοποιημένη σε άτομα με ΔΕΠ-Υ)
Ανθοθεραπεύτρια
ΑΥΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ
Ο αυτισμός είναι μια άτυπη αναπτυξιακή διαταραχή και τα συμπτώματα εμφανίζονται μετά το πρώτο έως το τρίτο έτος της ηλικίας.
Κάποιοι συνδέουν τον αυτισμό με τον ιό της ερυθράς (Rubivirus), όπου όταν η μητέρα έρθει σε επαφή με τον ιό κατά την εγκυμοσύνη της, υπάρχει περίπτωση το έμβρυο να προσβληθεί και να γεννηθεί με αυτισμό. Επίσης υπάρχει η σκέψη, πως λόγω υποξίας (έλλειψη οξυγόνου στα έμβρυα), ίσως εκδηλωθεί αυτισμός σε κάποια από τα παιδιά.
Η αιτία δεν έχει διευκρινιστεί, αν και το 40% των περιπτώσεων αυτισμού, οι γονείς το συνδέουν μετά από το εμβόλιο MMR. Στην Αμερική έχει πάρει διαστάσεις το θέμα και κάποιοι υποστηρίζουν σθεναρά την άποψη της σύνδεσης του αυτισμού με το τριπλό εμβόλιο MMR.
Τελικά, μόνο εικασίες μπορούν να γίνουν για τις περιπτώσεις εκδήλωσης αυτισμού σε κάποια παιδιά. Μια παρατήρηση η οποία είναι άξια προσοχής και σκέψης, είναι πως τα αυτιστικά παιδιά δεν αρρωσταίνουν εύκολα και κυρίως δεν κάνουν πυρετό, ενώ όταν συμβαίνει να κάνουν πυρετό, τα συμπτώματά τους βελτιώνονται.
Tα στατιστικά δείχνουν πως περισσότερα αγόρια (1/48), παρά κορίτσια εκδηλώνουν αυτισμό (1/138).
Κατηγορίες αυτισμού:
1.Κλασικός αυτισμός
Τα συμπτώματα είναι ελλειπής επικοινωνία, δυσκολία στην ομιλία, τη διαπροσωπική επικοινωνία, την κοινωνική συμπεριφορά, δυσκολία στη διαχείρηση των συναισθημάτων τους και προτιμούν να είναι μόνοι. Υπάρχει γκρίνια και κάποιες φορές βγάζουν άναρθρες κραυγές.
2. Asperger
Είναι πιο ήπια μορφή αυτισμού με δυνατότητες επικοινωνίας και γνωσιακής μάθησης. Υπάρχουν νευροαναπτυξιακές διαταραχές που χαρακτηρίζονται από σημαντικό περιορισμό των κοινωνικών δεξιοτήτων, έλλειψη επικοινωνιακής ικανότητας και περιοριστικά, επαναληπτικά, στερεοτυπικά μοτίβα συμπεριφοράς.
3.PDD (ΔΑΔ) και PDD -NOS (ΔΑΔ-ΜΠΑ)
Είναι άτυπη μορφή αυτισμού με συμπτώματα όπως, δυσκολία στη χρήση και κατανόηση της γλώσσας, δυσκολία προσαρμογής αλλαγής ρουτίνας, επαναλαμβανόμενες κινήσεις του σώματος, όπως οι κινήσεις των χεριών ή ποδιών.
Ομοιοπαθητική προσέγγιση
Η ομοιοπαθητική φτάνει μέχρι το DNA (ψυχονευρωτικό σύστημα).
Με την ομοιοπαθητική, υπάρχει βελτίωση της τάξης του 70% κατ' ελάχιστον, σε γενικό πλαίσιο, πάντα ανάλογα με την περίπτωση. Για παράδειγμα, αν υπάρχει βαριά νοητική στέρηση τα ποσοστά αλλάζουν. Η Ομοιοπαθητική δρα ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΜΕΝΑ σε όλες τις περιπτώσεις και περιστατικά.
Με την έναρξη της Ομοιοπαθητικής θεραπείας ενισχύεται το Ανοσοποιητικό και βελτιώνεται το επίπεδο υγείας. Στον αυτισμό, εκτός από την ενίσχυση του Ανοσοποιητικού, υπάρχει και γενική βελτίωση στη συμπεριφορά των παιδιών αλλά και στο μαθησιακό κομάτι σε σχέση με τα μαθήματα του σχολείου. Αναπτύσεται μεγαλύτερη ικανότητα συγκέντρωσης, υπάρχει διαφορά συμπεριφοράς και διαχείρησης των συναισθημάτων τους, της ανησυχίας, της ικανότητας να κάνουν φίλους, της συμπεριφοράς με την οικογένειά τους αλλά και γενικώς στην κοινωνική συμπεριφορά. Η διάθεσή τους είναι καλύτερη και πιο σταθερή στις αλλαγές και τα ξεσπάσματα, και τέλος αναπτύσεται η αυτοεκτίμηση και η ανεξαρτησία.
Κάθε άνθρωπος γεννιέται για κάποιο λόγο, για να μάθει και να εξελιχτεί σε όλα τα επίπεδα. Ας έχουμε κατανόηση και αγάπη προς όλους τους ανθρώπους - ψυχές με τα οποιαδήποτε προβλήματα, ελλείψεις ή διαφορετική συμπεριφορά. Ο καθένας από εμάς, αξίζει μια καλή, ευγενική, γεμάτη αγάπη συμπεριφορά και προσοχή. Τέλος, αυτά τα ''ιδιαίτερα'' παιδιά είναι πράγματι ιδιαίτερα, γιατί αντιλαμβάνονται πολλές φορές πράγματα που άλλοι δεν τα αντιλαμβάνονται, είναι πιο ευαίσθητα, πιο αθώα, άρα διατηρούν την παιδικότητά τους - αλήθεια - αυθεντικότητα και τα ταλέντα τους πολλές φορές μας καθηλώνουν και μας κάνουν να αναρωτιόμαστε. Τελικά, υπάρχουν ελλείψεις και διαφορές με τα υπόλοιπα παιδιά και εν τέλει ποιό είναι το φυσιολογικό και ποιό το διαφορετικό;;
Ο Ομοιοπαθητικός, οφείλει να προσεγγίσει όλα τα άτομα που ζητούν θεραπεία και βοήθεια σαν την τέλεια άσκηση και αφορμή για να εκφράσει και να εκδηλώσει την αγάπη και την ευγνωμοσύνη του για τη διαφορετικότητα, την ποικιλομορφία και την τελειότητα στα πάντα.
Ο κόσμος γίνεται καλύτερος, μόνο όταν εμείς γινόμαστε καλύτεροι. Ο κόσμος αλλάζει, μόνο όταν εμείς αλλάζουμε.
Δάφνη Βάγια Βακάλη
Ομοιοπαθητικός
Πυρετός - ανησυχίες και ερωτηματικά:
Πυρετός και βλάβες στον εγκέφαλο
Δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι ο πυρετός ακόμα και όταν φτάσει τους 41οC προκαλεί εγκεφαλικές βλάβες, ισχυρίζονται Καναδοί επιστήμονες. «Κάποιες περιπτώσεις εγκεφαλοπάθειας οφείλονται στις συγκεκριμένες λοιμώξεις, των οποίων ένα από τα συμπτώματα είναι και ο πυρετός. Δεν είναι όμως ο πυρετός αυτός που προκαλεί την εγκεφαλοπάθεια», εξηγεί η καθηγήτρια παιδιατρικής Μαρία Θεοδωρίδου.
Πυρετός και σπασμοί
Ο πυρετικοί σπασμοί δεν είναι συχνό φαινόμενο και παρατηρούνται μόνο στο 5% - 8% των παιδιών, ενώ συνήθως χρειάζεται να υπάρχει οικογενειακό ιστορικό. Ακόμα και αν το παιδί κάνει σπασμούς, αυτοί εμφανίζονται μόνο κατά το πρώτο 24ωρο της λοίμωξης και έχουν θετική έκβαση, λέει η κ. Θεοδωρίδου. «Παρότι οι σπασμοί συσχετίζονται με την ύπαρξη πυρετού, δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι η λήψη αντιπυρετικού προλαμβάνει τους σπασμούς» συμπληρώνει ο καθηγητής Paul Andrius, μέλος της Καναδικής επιστημονικής ομάδας.
Πυρετός και καταπολέμηση λοίμωξης
«Ο βασικός λόγος που φοβόμαστε τον πυρετό αφορά το γεγονός ότι η εμφάνισή του σηματοδοτεί την ύπαρξη μιας λοίμωξης», λέει ο Dr Andrius που επισημαίνει ότι λανθασμένα θεωρούμε ότι ρίχνοντας τον πυρετό η λοίμωξη υποχωρεί και ο κίνδυνος μετάδοσης του ιού είναι χαμηλότερος. «Στην πραγματικότητα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο», ισχυρίζεται ο ίδιος.
Τι συμβαίνει με τα αντιπυρετικά;;
«Δίνοντας αντιπυρετικό, ο γονιός νιώθει ότι δεν έκατσε με σταυρωμένα χέρια, έκανε τουλάχιστον κάτι ώστε το παιδί του να αισθανθεί καλύτερα», υπογραμμίζει ο Dr Andrius. «Αν θέλουμε να ανακουφίσουμε το παιδί μας που έχει πυρετό, είναι προτιμότερο να του κάνουμε ένα χλιαρό ντους», προτείνει η δρ Θεοδωρίδου.
Οι Καναδοί αλλά και οι Ελληνες επιστήμονες συνιστούν επίσης ανάπαυση, κατανάλωση πολλών υγρών, καλό αερισμό των χώρων που κινούνται οι ασθενείς, καθώς και παραμονή στο σπίτι για τουλάχιστον ένα με δύο εικοσιτετράωρα μετά την υποχώρηση του πυρετού.
Ομοιοπαθητική και πυρετός
Δεν υπάρχουν ομοιοπαθητικά για τον πυρετό, ή για τον πόνο, ή για οποιαδήποτε συγκεκριμένη ασθένεια ή κατάσταση. Υπάρχουν ομοιοπαθητικά που δρουν και βοηθούν πάντα σύμφωνα με την ΟΛΙΚΗ εικόνα που βγάζει ο κάθε οργανισμός. Δίνοντας ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο σε κάποιο άτομο για μια ίωση για παράδειγμα, όταν ο οργανισμός ανεβάσει πυρετό, δεν παίρνουμε ΚΑΙ κάποιο άλλο φάρμακο. Το ομοιοπαθητικό που δίδεται καλύπτει ΟΛΗ την εικόνα της κατάστασης του ατόμου ΕΚΕΙΝΗ τη στιγμή, και όταν η εικόνα αλλάξει αξιολογούμε και προχωράμε στην θεραπεία. Πολλές μητέρες δεν γνωρίζουν και περιμένουν όταν ανεβάσει το παιδί τους πυρετό να τους δώσουμε άλλο φάρμακο για τον πυρετό. Καλό είναι να ενημερωθείτε όλοι κατάληλα πριν αρχίσετε Ομοιοπαθητική εσείς ή τα παιδιά σας, ή ζητήστε από τον Ομοιοπαθητικό σας να σας ενημερώσει σχετικά.
Η Ομοιοπαθητική βοηθά στον πυρετό, όπως και σε όλες τις ιώσεις, ή λοιμώξεις, ή άλλες αιτίες, ενισχύοντας το ανοσοποιητικό να δράσει και να αντιδράσει. Δίνοντας ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο σε κατάσταση πυρετού, ουσιαστικά αναγκάζουμε τον οργανισμό να αντιδράσει. Ο Ομοιοπαθητικός σας, θα σας κατευθύνει σχετικά πότε και ποιό φάρμακο θα δώσετε στο παιδί, ή σε οποιονδήποτε εκδηλώνει πυρετό, είτε σε μια απλή ίωση, λοίμωξη ή κάποια σοβαρότερη αιτία. Κατά την λήψη του ιστορικού, στην οξεία φάση, εξετάζουμε πάντοτε που οφείλεται ένας πυρετός και όταν είναι αποτέλεσμα μιας απλής ίωσης που συνήθως περνούν τα παιδιά, ή και οι ενήλικες, πολλές φορές δεν χρειάζεται να δώσουμε κάποιο φάρμακο. Αν όμως ο πυρετός επιμένει αρκετές ημέρες, καλό είναι να γίνουν κάποιες εξετάσεις για να δούμε την αιτία.
Η Ομοιοπαθητική βοηθά στις περιπτώσεις πυρετού και καλό είναι να ενημερώσετε εγκαίρως τον Ομοιοπαθητικό σας. Πολλές φορές κάποιοι παίρνουν μόνοι τους ομοιοπαθητικά. Αυτό είναι μέγα λάθος, γιατί έτσι η εικόνα και τα πραγματικά συμπτώματα που ο οργανισμός μας έχει εκδηλώσει αλοιώνονται και ο Ομοιοπαθητικός θα πρέπει να το λάβει υπόψιν του. Το κατάλληλο ομοιοπαθητικό, βοηθά γενικώς τον οργανισμό να ισορροπήσει και να αναρώσει γρήγορα και με ασφάλεια. Το κατάλληλο ομοιοπαθητικό ανάλογα με την εικόνα των συμπτωμάτων ισορροπεί γενικώς τον οργανισμό, είτε μιλάμε για πυρετό, για λοίμωξη, ίωση, πόνος κλπ.
Θα πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε ΣΩΣΤΑ τις οξείες καταστάσεις. Ο Βυθούλκας παρακάτω, εξηγεί τι συμβαίνει σχετικά.
''Η συνολική διαδικασία αντίδρασης του σώματος που παράγει οξεία φλεγμονή με υψηλό πυρετό είναι το «αποτέλεσμα εκατομμυρίων βιοχημικών αντιδράσεων», έχοντας στόχο να επανεγκαταστήσει τη χαμένη ισορροπία, την ομοιόσταση. Αν αυτή η διαδικασία διακοπεί και εξαναγκαστεί να εξαφανιστεί με την άσκηση βίαιης χημικής δύναμης, και δεν μπορέσει να φτάσει στην κορύφωση της θεραπευτικής αποστολής της, που θα επέφερε κατά προσέγγιση την ομοιόσταση, το σώμα είναι υποχρεωμένο να επανακαθορίσει την άμυνά του, και το ανοσοποιητικό σύστημα αποφασίζει να λάβει μια βαθύτερη γραμμή άμυνας, εσωτερικοποιώντας τη φλεγμονώδη διαδικασία. Αυτό είναι το αρχικό σημείο μιας χρόνιας ασθένειας'' (Γ. Βυθούλκας)
Πιστεύω και εύχομαι οι νέες μητέρες, τουλάχιστον, να συμπεριφέρονται με γνώση και σύνεση σε κάθε οξεία κατάσταση των παιδιών τους, έτσι ώστε να τα βοηθήσουν να χτίσουν ένα ισχυρό οργανισμό και ανοσοποιητικό.
Δάφνη Βάγια Βακάλη
ΒΡΕΦΙΚΟΙ ΚΟΛΙΚΟΙ ΚΑΙ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ (Δάφνη Βάγια Βακάλη)
Η περίοδος των βρεφικών κολικών δεν είναι εύκολη, ούτε για το μωρό ούτε για τη μητέρα. Είναι μια περίοδος δοκιμασίας θα έλεγα και για τους δυο, για το μωρό επειδή έχει πόνους στην περιοχή της κοιλιάς και κλαίει συνήθως αρκετή ώρα, για τη μητέρα γιατί αγχώνεται και στενοχωριέται που δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα για να βοηθήσει το μωρό της.
Ξεκινούν την 2-3 εβδομάδα μετά τη γέννηση έως τον 3 μήνα περίπου.
Τα συμπτώματα που εκδηλώνει ένα μωρό που έχει κολικούς είναι ανησυχία, κουνάει συνεχώς τα πόδια και τα φέρνει κοντά στην κοιλιά του, κουνάει και σφίγγει τα χέρια του, κλαίει αρκετή ώρα. Όλα δείχνουν πως τίποτε δεν μπορεί να βοηθήσει και συχνά οι μητέρες είναι σε απόγνωση, όμως φαίνεται πως κάποια ομοιοπαθητικά κάνουν τη διαφορά.
Ομοιοπαθητική προσέγγιση
Υπάρχουν κάποια ομοιοπαθητικά φάρμακα που μπορούν να βοηθήσουν τα μωράκια να περάσουν ευκολότερα αυτή την περίοδο. Ανάλογα με τα συμπτώματα και τον τρόπο που καλυτερεύουν, ενδείκνυνται κάποια από τα φάρμακα για τους βρεφικούς κολικούς. Σε συννενόηση πάντα με τον Ομοιοπαθητικό σας, για να συνταγογραφηθεί το κατάλληλο για το κάθε μωράκι και εικόνα.
Chamomilla
Colocynthis
Dioscorea
Magnesia phosphorica
Δάφνη Βάγια Βακάλη
ΠΑΙΔΙΚΗ ΟΔΟΝΤΟΦΥΙΑ ΚΑΙ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ (Dentition) Δάφνη Βάγια Βακάλη
Κατά την περίοδο της οδοντοφυίας, σχεδόν όλα τα παιδιά έχουν μια σχετική ''ταλαιπωρία''. Υπάρχουν παιδιά που αργούν πολύ να βγάλουν τα δοντάκια τους, κάνουν πυρετούς, διάρροιες και υπάρχει η σχετική γκρίνια.
Η Ομοιοπαθητική, επεμβαίνει άμεσα σε αυτή την περίοδο, στηρίζει τα παιδιά βοηθώντας τους να βγάλουν τα δοντάκια τους ομαλότερα, ευκολότερα και έτσι να περάσει αυτό το στάδιο πιο ανάλαφρα και για τα παιδιά και για τους γονείς.
Υπάρχουν κάποια Ομοιοπαθητικά φάρμακα που συνήθως ενδείκνυνται, όμως όπως σε όλες τις περιπτώσεις, έτσι και σε αυτή, η Ομοιοπαθητική δρα εξατομικευμένα ανάλογα με την εικόνα και τα συμπτώματα που κάθε παιδί εκδηλώνει.
Κάποια από τα φάρμακα που ενδείκνυνται ΣΥΝΗΘΩΣ είναι:
Belladonna
Calcarea carbonica
Calcarea phosphorica
Chamomilla
Mercurius sol.
Pulsatilla
Silicea
Δάφνη Βάγια Βακάλη
Τα παιδιά αντιδρούν εύκολα και γρήγορα στα ανθοιάματα, όπως και στα ομοιοπαθητικά. Τα ιάματα μπορούν να βοηθήσουν σε αρκετές περιπτώσεις παιδιών όπως για παράδειγμα, στο σχολείο και τις ανασφάλειές τους, στην έλλειψη προσοχής και στις μαθησιακές δυσκολίες, στους φόβους.
Αγαπώ τη ζωή, αγαπώ τα λουλούδια, αγαπώ ότι με κάνει να ΕΙΜΑΙ καλά, όμορφα και με αρμονία με την ψυχή και την ανώτερη ποιότητα της ψυχής μου.